Hinglish to mieszanka hindi i angielskiego, która jest coraz bardziej powszechna w Indiach. Czy wiecie, że na subkontynencie indyjskim jest tyle odmiennych od siebie języków, że mieszkańcom czasem łatwiej porozumiewać się między sobą po angielsku? Było to dla mnie bardzo ciekawe doświadczenie, kiedy w hotelu w New Delhi usłyszałam jak kelner rozmawia z gośćmi łamanym angielskim, a byłam w 100% pewna, że każda ze stron była mieszkańcem Indii. Dzieje się to ze względu na to, że języki hindi i angielski są oficjalnymi językami w Indiach. Nie oznacza to bynajmniej, że posługuje się nimi każdy mieszkaniec. Hindi używany jest głównie na północy kraju. Część stanów w Indiach dąży do tego, by ich języki regionalne także zostały uznane za oficjalne przynajmniej w regionie, gdzie są używane przez większość użytkowników (np. tamilski, bengalski).
Angielski jest powszechnie uznawany za najbardziej używany język na świecie. W ciągu XX wieku stał się globalną lingua franca, najczęściej używanym językiem w Internecie i wyraźnym liderem w dziedzinie edukacji i badań. Pojawiają się jednak nowi konkurenci, którzy wypierają angielski, zwłaszcza w bogatych kontekstach wielojęzycznych, takich jak Indie. Indie mają drugą co do wielkości populację anglojęzyczną na świecie (125 mln), dodatkowo mówią swoimi językami regionalnymi. Skąd angielski w Indiach? Przez brytyjskich kolonizatorów. Przez lata Indie były brytyjską kolonią – tak zwaną Perłą w Koronie. Dzisiaj zdarza się tak – szczególnie wśród wyższych warstw społecznych – kształconych w anglojęzycznych szkołach i wychowywanych przez europejskie nianie, że dzieci nie znają żadnego języka subkontynentu, a mówią za to płynnym brytyjskim angielskim, który przez historyczne zaszłości potrafi czasem bardziej przypominać angielski epoki wiktoriańskiej niż dzisiejszy angielski obecny na ulicach Londynu czy Manchesteru.
Hinglish jest tak naprawdę różny w każdym regionie Indii. Często europejscy podróżnicy dziwią się słysząc słowa po angielsku, ale tak dobrane, że razem nie mają sensu. Częstym przykładem, który słyszałam było „today morning”, które ma znaczenie „this morning”. Kilka takich wyrażeń wynika z ciekawych zaszłości historycznych – Brytyjczycy wybudowali w Indiach sieć kolei łącząc ze sobą cały, ogromny półwysep. W Hinglish wyrażenie „I am going out of stadion” (wychodzę ze stacji) oznacza tyle co „I will be out of town” (wyjeżdżam z miasta).
Ciekawym jest to, że istnieje wiele osób dla których Hinglish jest pierwszym językiem, który wynoszą już z domu. Z przeprowadzonych badań wynika, że osoby te proszone o mówienie w hindi lub po angielsku nie są w stanie kontynuować rozwody w jednym języku. Ich wypowiedź to mieszanka na ktorą nie potrafią gramatycznie czy leksykalnie zapanować. Są jak dzieci z dwujęzycznych rodzin, gdzie np. tata mówi po angielsku, a mama w hindi, a dziecko miesza obydwa te języki, tworząc swój własny twór. Dzięki temu są w stanie porozumieć się z większą ilością społeczeństwa. Używanie Hinglish nie świadczy wcale o wykształceniu – często jest to chęć pięcia się w górę drabiny społecznej, ale najczęściej osoby startujące od znajomości hindi po nauczeniu się podstaw angielskiego nie idą dalej, nie stają się osobami w pełni dwujęzycznymi, tylko p pozostają w zawieszeniu pomiędzy jednym, a drugim, co powoduje, że żadnym nie posługują się w pełni poprawnie.
Hinglish jest także wszechobecny w Bollywood, nie tylko w dialogach, ale także na plakatach – ta forma języka zaczyna pojawiać się także w druku. Hinglish jest często obecny także w programach telewizyjnych typu reality show.
Indyjska odmiana angielskiego trafia także do amerykańskiej i europejskiej popkultury poprzez aktorów takich jak Priyanka Chopra czy bohaterów sitcomów (Raj – przyjaciel Sheldona w „Teorii wielkiego podrywu”).
Czy Hinglish stanie się kiedyś językiem powszechnie używanym i oficjalnym w Indiach? Tego nie możemy stwierdzić. Na pewno istnienie takiego mitu ułatwia komunikację, ale czy nie doprowadzi to do zanikania kultur i języków regionalnych?
